De kracht van muziek. In 1994 zorgde Rage Against The Machine tijdens haar tweede Pinkpopoptreden voor een behoorlijke aardschok toen gaandeweg een vurige uitvoering van ‘Killing In The Name’ op de festivalwei de vlam in de pan sloeg.
Februari 2009. Op een steenworp afstand van het epicentrum van destijds wordt de voetbalwedstrijd Roda JC – Sparta gespeeld in een ambiance die gerust doods mag worden genoemd omdat de heren clubbestuurders ter meerdere eer en glorie van zichzelf de handen in elkaar hebben geslagen met overheid, voetbalbond en de aartsrivaal met 14.000 lamgeslagen en terneergeslagen supporters op de tribunes en een spelersgroep die door de grauwsluier die over de club is neergedaald en alle onzekerheden over haar toekomst nauwelijks nog in staat is om de ene voet voor de andere te zetten als direct gevolg.
Desondanks is de stemming verdacht rustig. Het publiek is lamgeslagen en kan het maar niet bevatten en de enige strijd die nog wordt gevoerd door de supportersverenigingen is een tot dusver volstrekt geweldloze en deels juridische. Roda JC is dood en de fans weten het. Er is zelfs geen politie (zichtbaar) op de been en ook in de kantine komt men in de rust gezapig bijeen.
Totdat de dienstdoende DJ in al zijn onwetendheid ‘Killing In The Name’ uit de speakers laat knallen en daarmee het startschot geeft voor een explosie van Pinkpopproporties. Alsof alle opgekropte frustratie, onmacht en woede in één klap bij iedereen tot ontlading komt, resulterend in één gigantische middelvinger tegen de stropdassen in de bestuurskamer, de skyboxen en het provinciehuis. Barkrukken vliegen door de lucht, fotolijsten verdwijnen van de muur, tafels verliezen hun oorspronkelijke functie… de chaos is compleet. Geen afgesproken werk, het gebeurt gewoon. Ineens en massaal komt het klootjesvolk in opstand tegen de baantjesjagers, achterkamertjes-regenten en geldwolven die het allemaal zoveel beter weten. Rodafans tegen FC Limburg. Voetballiefhebbers tegen het moderne voetbal dat de sport mondiaal om zeep heeft geholpen. You name it…
Ik ben de laatste om het gebruik van geweld goed te keuren, laat staan dat ik zelf in staat ben om een stuk cafémeubilair te lanceren in een volgepakte ruimte, maar de manier waarop de impact van een stukje muziek van 5 minuten zich kan doen gelden vind ik indrukwekkend, en in dit geval zelfs mooi. Deels omdat ik het allemaal wel begrijp maar ook vanwege dat ene nummer dat 17 jaar na verschijning nog helemaal niets aan impact heeft ingeboet. Ik ben nooit een grote Rage Against The Machine-liefhebber geweest maar ‘Killing In The Name’ behoort sinds gisteren voor altijd tot mijn all time favourites. Fuck you I won’t do what you tell me! Al verwoordden Jacobse en Van Es het ooit nog veel mooier: "Aan onze pik komt ook een eind, daar kunnen ze niet op blijven trappen!"
Ziezo, en nu een stukje door de regen hardlopen om op andere gedachten te komen. Of toch maar liever een potje bamzaaien…
Head Music Archives 
Wat een verhaal zeg. Krijg er gewoon een beetje rillingen van.
Bedankt voor het delen.
Ben stiekem blij dat ik er niet bij was.
Mooi dat muziek zulke sterke emoties losmaakt. En ach, lekker dingen slopen en geweld past helemaal bij voetbal, niet?
Over de fusie: Over 10 jaar staat iedereen te juichen voor FCL. Dan is iedereen dit weer vergeten.. Of maak je je ook nog steeds zo boos dat RJC destijds ook het resultaat was van een fusie?
..en zonder stropdassen in de bestuurskamer en skyboxen zou er geeneens meer betaald voetbal bestaan, maar kennelijk zijn er daar niet genoeg van in Kerkrade en omstreken. Toch kan ik me de emotie heel goed voorstellen hoor, tis nogal wat natuurlijk. Al denk ik als buitenstaander wel: als je in je eigen stadion blijft spelen, wat is het verschil nou helemaal dan?
@Ray: Fijn dat hier alle voetbalfans meteen over een kam geschoren worden 😦 Zo, ik ga eens een toiletpot slopen denk ik…
@Dannielle: Ik scheer zeker niet alle ‘fans’ over één kam. Ik heb het namelijk niet over voetbalfans, maar over het feit dat knokken, slopen en geweld bij voetbal hoort, ook al houdt een (groot) deel van de fans zich daar niet mee bezig. Of heb ik een verkeerd beeld ervan en is het niet zo dat er jaarlijks miljoenen gaan naar de bestrijding van rellen, inzet van politie en ME en niet in de laatste plaats naar het herstellen van schade rond voetbalwedstrijden? Dus wat dat betreft past het mijns inziens wel bij het beeld, maar ik kan me vergissen natuurlijk..
Een nummer bij uitstek voor dergelijke rebellie! Ik kan me de emotie voorstellen, net als Mart. Maar van de andere kant, ik denk uiteindelijk toch dat er Ãets dergelijks nodig is, wil je op den duur voetbal van enig niveau overhouden in de regio. Als je het goed beschouwt dan zijn Roda en Fortuna immers toch ook al fusieclubs? Als Limburger hoop ik gewoon op leuke potjes voetbal in de provincie. En het is jammer, erg jammer, om te zien dat Roda het dit seizoen zo lastig heeft.
@Ray, Mart, Neiz: Het gaat niet zozeer om die zogenaamde fusie. Het gaat om de manier waarop die wordt geforceerd. Door met opzet op financiële rampspoed aan te sturen om zo de criticasters het zwijgen te doen opleggen. De feiten zijn bekend en ik wil je er desgewenst wel over inlichten. Het heeft geen pas om er op deze plek uitgebreid op in te gaan maar neem maar van mij aan aan dat er een heel vies spelletje is en wordt gespeeld.
@ Neilz: Precies, beide clubs zijn al het resultaat van een fusie. Dus waarom niet nog een fusie als dat er mogelijk toe leidt dat in ieder geval één (gezamenlijke) club het hoofd boven water kan houden?
En uiteraard horen daar emoties bij. Die hoorden er ook bij toen RJC in 1962 werd opgericht als een fusie van Roda Sport (fusie ‘Kerkrade’ en ‘Bleijerheide’) en Rapid JC (fusie ‘Rapid ’54’ en ‘Juliana’). Beleef de emoties en kijk vooruit naar FCL. Het stadion heet ook al (Parkstad) Limburg stadion..
‘Ik ken dien man wel,’ zei Judas. ‘Gij zult hem vinden in den tuin naast den Karmel. Maar als gij hem vindt, moet gij mij dertig zilverlingen geven, …
http://tinyurl.com/akvwwn