Doa kumpt zeeek van!

Tijdens de meest recente Pinkpop liep ik geregeld oud-Playgroundcollega, voormalig drinkebroeder maar boven alles drummer for life Luc tegen het lijf, die tussen de gebruikelijke eindeloze Frank Zappa citaten (met ‘Punky’s Whip’s en ‘Titties & Beer’ duidelijk als favoriet) door nog vermeldde dat hij onlangs als drummer, danser en acapella zanger tot een dialectband was toegetreden. Geschokt trokken geluiden (en erger nog: beelden) van de talloze Limburgse hoempa- en schlagerpopbands voorbij zoals die alhier via de regionale kanalen in grote hoeveelheden over de nietsvermoedende zapper worden uitgebraakt. Gelukkig wist Luc me te verzekeren dat D’r Sjaak (zoals de band dus heette) uit een geheel ander vaatje tapte; zo hadden ze zelfs al op Noorderslag gestaan. Onlangs kwam ik er eindelijk toe om de homepage van D’r Sjaak te checken, met als enige juiste conclusie: Sjaak is "Das Superding!" Inmiddels al gecategoriseerd onder de noemer Nederlandse Impressionisten (samen met illustere namen als Meindert Talma & The Negroes, Spinvis, De Kift en André Manuel) maar net zo makkelijk omschreven als "Beck met een Limburgse tongval," "Rammstein met Limburgs accent en lullige dansjes" (3 Voor 12), "Dance floor balancing industrial, trance and hip-hop with a odd wit" (Free Albums Blogsome) of "Het drietal maakt een soort sample-hardrock-trash. Laptop sounds, real drums en bas worden begeleid door een diversiteit aan vocalen; pratend, schreeuwend en krijsend door een megafoon" (Music From NL). En dat allemaal onder het motto "Leck mich am aasch!" Klik hier voor d’r volledige Sjaak in beeld en geluid.

Back home

Ben je er even twee weken tussenuit, blijkt er ineens heel wat interessants toegevoegd aan de concertagenda’s. The Datsuns in Eindhoven, Fish en Boy Kill Boy in Brussel, The Rifles in de Keulse Prime Club en de uitgebreide wintertour van Tool bijvoorbeeld. Helaas nog steeds geen teken van leven uit het kamp van The Music en The Von Bondies. Ook (nog) niet on tour: Kasabian. Maar wél een fonkelnieuwe single. Al moet ik daar nog even aan wennen…

2 Weeks off

Eindelijk is het zover. De koffers zijn gepakt en de lokroep van de zilv’ren Alpentoppen wordt luider en luider. Headmusic hits the road en is vanaf nu dan ook voor twee weken gesloten. Als kleine troost hierboven een passend en zeer fraai muziekje uit de oude Rockpalast doos (skip direct door naar minuut 1.01 wegens een gitarist met een ego zo groot als het reisdoel van ondergetekende). Auf Wiedersehen!

Ik ben niet de enige die aan vakantie toe is…

5 Days Off, dag 1. En alweder een geslaagde evening with Maxïmo Park. Net als in Keulen, in Hasselt en in Brussel. Dat de band inmiddels zo’n anderhalf jaar continue rondtourt is merkbaar. Aan de ene kant is het spelpijl tot grootse hoogte opgevoerd maar daar tegenover staat dat het allemaal net iets minder overdonderend is als voorheen. Zijn we gewoon verwend of is het tijd voor een welverdiende break? Bijvoorbeeld om daarna een nieuw album om te nemen. Naar eigen zeggen gebeurt dat over twee weken. Ik ben heel benieuwd of men in staat is het sublieme debuut te overtreffen. Het nieuwe materiaal zoals dat gisteravond werd gespeeld kon me nog niet voor de volle honderd procent overtuigen. Maar dat gold in het voorjaar van 2005 ook voor een groot deel van ‘A Certain Trigger’, wiens ‘I Want You To Stay’ ("a song about loss") overigens werd opgedragen aan Syd Barrett. Afwachten dus.
Na een zouteloos optreden van Hot Chip, het kille synthesizergezelschap dat er in slaagde om elk nummer op het voorgaande te doen lijken, en een hoogst irritante zangeres die de best aanstekelijke danspunk van The Young Pony Club om zeep hielp konden de benen losgegooid op de aanstekelijke plaatjes van Dans Le Rock, in afwachting van Infadels. Helaas bleken de mannen van Bnann ook danig aan 5 days off toe, of beter gezegd 5 months off. Van de band die eerder dit jaar en onlangs op Pinkpop nog wist te overtuigen met een brok superenergieke rock-meets-disco-variant was weinig over. Of het eindeloze en intensieve tourschemea er debet aan is weet ik niet, maar met name genoemde frontman oogde en klonk uitgeblust en het leek alsof de meest feestelijke nummers in een wat lichter verzetje werden afgewerkt. Bovendien is de setlist van de band inmiddels erg voorspelbaar geworden zodat het ook hier tijd lijkt voor nieuw materiaal. En zo werden de Maxïmootjes toch nog met twee vingers in de neus de grote triomfators van een gezellige avond Amsterdam.
Meer Maxïmo in Mokum vind je bij Blogparty en Indindo. Inclusief de bijbehorende picturen.

Supertrio

En toen was er nog maar één. Van mijn drie grote muzikale helden (Frank Zappa, Syd Barrett, Jimmy Page) is sinds vrijdag enkel de laatste nog onder de levenden. Uitgerekend de minst brave met de heftigste Sex & Drugs & Rock ‘n’ Roll reputatie. Het kan verkeren. Bij wijze van rouwverwerking gaat Headmusic straks on tour in Amsterdam. Vanmiddag 1 Hour Off, morgen 1 Day Off en dat allemaal voor 5 Days Off komende avond en nacht. Inclusief een aantal zeer smakelijke bands en Dans Le Rock. Even de voeten van de vloer om de zinnen te verzetten.

Nobody knows where you are…

How near or how far…
Kut!

iFreund

Some things never change. Diverse instanties blijven proberen Apple’s succesformule te ondermijnen. Tevergeefs, zoals ook nu weer het geval blijkt. En dan is er ook nog de concurrent die al sinds 1983 op gepaste afstand achter de muziek aan hobbelt… Uiteraard zal het de lezer niet ontgaan zijn dat de traditionele komkommertijd is aangebroken. En Steve Jobs en co? Die zijn nog steeds het lachende middelpunt van alle commotie en gooien er desondanks maar weer eens een bijzonder smakelijke commercial tegenaan.

Bloggers for Tibet

Voice Of Ambition    Friends Of Tibet     Dalai Lama
The Government Of Tibet In Exile     Tibet Support Groep Nederland     Free Tibet

Butcher blues

Bloc Party? They’ll get rumbled.
Test Icicles? A bunch of wankers.
Pete Doherty? A fucking tramp.

Kasabian is back en wil het weten ook. En nu maar hopen dat hun komende schijf deze spierballentaal rechtvaardigt.

The Rapture

Pukkelpop 2003 bood weer dermate veel fraais dat doubleures ook dat jaar onontkoombaar waren. Zo stonden zowel Audiobully’s, The Rapture alsmede The Mars Volta gebroederlijk naast elkaar op mijn ‘to see’ lijstje maar helaas precies tegenover elkaar in de programmering. Wegens logistieke redenen vielen de Bully’s af zodat het uur slechts gedeeld hoefde te worden door twee, waarbij de keuze viel op de aftrap van de ADHD emoprogrockers en de verwachtte afsluitende climax van de DFA dancepunkers. Helaas voor de laatste bleek The Mars Volta zo boeiend en spectaculair dat ik me niet uit de Marquee-tent kon losrukken, maar omdat de band het na twee nummertjes (lees: een slordige vijftig minuten) welletjes vond en The Rapture van geen ophouden wist, kon ik na een sprintje richting Chateau Crapule nog net twee nummertjes meepikken, waaronder de klassieker ‘House Of Jealous Lovers’. Indrukwekkend als het was nam ik me voor de band bij de eerstvolgende mogelijkheid full-time aan het werk te zien, waarna het helaas opvallend stil werd in Raptureland. Totdat de Brusselse Botanique vorige week dit bericht wereldkundig maakte. De kaarten zijn inmiddels in huis zodat we na deze hete zomer nu al verzekerd zijn van een nog hetere herfstavond.

Update 5-7: Hier alvast een voorproefje (met dank aan David Letterman en Modrocker).